வெண்டளை - தனத்தனத்தத் (சந்தம்)
என்று தொழுவேன்? எளியேன்; அளிமுரலும்
கொன்றைஅணி தென்கடவூர்க் கோமானஏ! - துன்றும்
கனற்பொறிக்கட் பகட்டில்உற்றுக் கறுத்ததெற்குத் திசைக்குள்உக்ரத்
தனைச்சினத்திட்(டு) உதைத்தபத்மத் தாள். 1
வெண்டளை - தனத்தனத்தம் (சந்தம்)
தொண்டருடன் கூடித் துதித்(து)இரண்டு கண்ஆரக்
கண்டுதொழு வேனோ? கடவூரா! - பண்(டு)ஓர்
அமு(து)இருக்கும் சிறுகடத்(து)அன்(ற்) அவதரித்(து) அன்பரைமருட்டும்
சமனைஏற்றும் பரிபுரச்செந் தாள். 2
வெண்டளை - தந்ததத்தம் (சந்தம்)
பற்றி பணிந்து பரவ வரம்தருவாய்!
கற்றை சடையாய்! கடவூரா! - வெற்றிநெடும்
கொண்டல்ஒக்கும் கண்டசத்தம் கொண்(டு)எதிர்த்(து)அங் கண்கறுக்கும்
சண்டனைக்கண்(டு) அன்(று)உதைக்கும் தாள். 3
வெண்டளை - தான தானா (சந்தம்)
மேகம் எழுந்ததுபோல் மேல்எழுந்த காலனைக்கண்(டு)
ஆகம் தளர்த்துநெஞ்சம் அஞ்சாமுள் - மாகடவூர்ப்
பூத நாதா! வேத கீதா! பூவி தாதா தேடு பாதா!
மாது பாகா! கால காலா வா! 4
வெண்டளை - தானன தானா (சந்தம்)
அன்(று)அயன்மால் காணா அடிமுடியைக் காண்பதற்குத்
தெந்திசைக்கோன் என்னதவம் செய்தானோ? - வென்றிதிகழ்
ஆடர வாளா! நீ(று)அணி தோளா! ஆதிரை நாளா! மாதும ணாளா!
தோடணி காதா! மாகடவூரா! சொல்! 5
வெண்டளை - த்ந்ததனத் (சந்தம்)
ஆற்றுமோ? நெஞ்சத்(து) அடங்குமோ? கொண்டமையல்
கூற்(று)உதைத்த தென்கடவூர்க் கோமானே! - மாற்(று) உயர்பொற்
கும்பமுலைத் திங்கள்நுதற் கொந்(து)அளகப் பெண்கொடி மெய்க்(கு)
அம்புதொடுத்(து) அங்கஜன்விட் டால். 6
வெண்டளை - தந்தன தந்தம் (சந்தம்)
தென்றல் உலவும் திருக்கடவூர் எம்பெருமான்
மன்றல் செறிந்தே மதுஊ(று)உன் - கொன்றைக்க்
பொன்பர வும்திண் கொங்கைஇ ரண்டும் புண்பட உந்(து) இன்(பு) அன்புதி ரண்டும்
தும்ப(ம்)மி குந்(து)என் பெண்கொடி நெஞ்(சு)அஞ் சும். 7
வெண்டளை - தான தந்தா (சந்தம்)
சுடுமோ? இளம்தென்றல்; தோகையின்மேல் அம்பு
படுமோ? மெய் வாதைப் படுமோ? - கடவூரா!
நீர்அ ணங்கார் வேணி நம்பா! நீல கண்டா! மேனி யின்பால்
ஆர்அ ணங்கார் கால சங்கா ரா! 8
*இப்பதிகத்தில் 3, 6, 8 ஆகிய எண்கள் உள்ள பாக்கள் வெண்டளை பிறழாத
பின்முடுகு வெண்பாக்காளாகவே உள்ளன.
வெண்டளை - தனந்த தந்தம் (சந்தம்)
பாலனுக்கா அன்று பக(டு)ஏறி வந்(து)எதிர்த்த
காலனுக்குக் காலா! கடவூரா! - மேலோர்
கரும்பு கொண்(டு)அங்(கு) எதிர்ந்து நின்(று)அங் கஜன் பொரும்செஞ் சரங்கள் கண்(டு)உண்
மருண்டு நெஞ்சம் கலங்கும் என்றன் மான். 9
வெண்டளை - தனன தந்தம் (சந்தம்)
நீதிநெறி வேதியர்கள் நீங்கா மறைபயிலும்
ஆதிகட வூரில்உறை அம்மானைப் - பாதம்
பரவி அங்கம் புளகுகொண்(டு)எண் படவணங்கும் பொழுது நெஞ்சம்
கரவு துஞ்சும் சமனும் அஞ்சும் காண்! 10
